Alleen juf Leonie begrijpt mij…
Eigenlijk begint het jaren geleden met 1 leerling, die maakt dat het werken met kinderen met autisme me zo raakt.
Een jongetje in groep 1 van 4 jaar. Hij kan vanaf dag 1 goed meekomen in de groep. De leerstof zuigt hij als het ware op. Contact met andere kinderen is iets moeilijker. Echt aansluiting vindt hij niet. Plast regelmatig in zijn broek. Hij heeft het niet onder controle. Wat we ook verzinnen: hij houdt zijn broek niet droog en het lijkt hem ook niet te deren.
Glaasje H2O
Hij zit een week of twee bij mij in de groep en ik heb al een paar keer gedacht: “Bijzonder”. Als ik een keer kwasten sta af te spelen na een werkles, staan bij bij het aanrecht even te kijken. Hij begint een gesprekje met me en vraagt dan out of the blue: “Juf, mag ik een glaasje H2O?” Ik schiet in de lach en vraag “Wat bedoel je?”. “Nou, of ik een glaasje water mag?”. Zijn blik spreekt boekdelen. Ik zou het nu ondertitelen met: “Hallo, wie is hier de juf?!”
Swiffer
Er gaan een paar weken voorbij. Tijdens de verplichte CITO toetsen verrast hij mij weer. De opdracht in het boekje vraagt om een streep te zetten onder het plaatje waarop je een stoffer en blik ziet. Hij antwoordt hardop: “Ja, ik weet wel wat dat is, maar mijn moeder gebruikt hiervoor een Swiffer duster en die staat er niet bij”.
Opvallend vind ik hoe goed het gaat als de dagen allemaal hetzelfde verlopen en dus voorspelbaar zijn. Hoe verloren hij is tijdens het buitenspelen en hoe fijn hij het vindt als ik duidelijk maak met de dagritmekaarten wat we allemaal gingen doen én op welke manier. Al met al maakt hij tijdens zijn eerste schoolweken de nodige indruk op mij.
Onderbuikggevoel
Tijdens momenten van onvoorspelbaarheid en een gebrek aan duidelijkheid laat hij druk gedrag zien. Zo ernstig dat er gedacht wordt aan ADHD. Daar verzet ik mij vanaf de eerste dag heftig tegen. Waarom? Hij voldoet niet aan alle kenmerken én ik luister naar mijn onderbuikgevoel. Hier is iets anders aan de hand.
“Ik luister naar mijn onderbuikgevoel.
Hier is iets anders aan de hand.”
Als ik iets heb geleerd in mijn 14 jaar lesgeven is het wel mijn argumenten te staven met feiten, maar ook zeker te luisteren naar mijn onderbuikgevoel. Dit kreeg ik mee van een oud- collega die jaren had lesgegeven aan leerlingen in groep 1. Zij had het gebruik om na het eerste leerjaar in groep 1 het uitstroomprofiel van alle kinderen in de desbetreffende groep op te schrijven in een schriftje. Gewoon voor zichzelf. Als de kinderen in groep 8 zaten kwam het schriftje erbij en wat bleek… 9 van de 10 keer had ze het correct. “Leonie, luister naar je onderbuikgevoel. Het klopt!” Dat is wat zij mij meegaf.
Pitbull
Ondertussen is er een psychologisch onderzoek aangevraagd en afgenomen. Daaruit komt de diagnose… precies: ADHD. Van Autisme is geen sprake. Er wordt met geen woord over gesproken. Ik geloof er niets van, net als zijn ouders overigens. Inmiddels heb ik mij als startend leerkracht als een pitbull ‘vastgebeten’ in het gedrag van deze leerling. Mijn persoonlijke diagnose is Asperger. In overleg met ouders en intern begeleider kiezen we een aanpak die past bij Asperger. We bieden hem uitdagende leerstof op de gebieden die hij interessant vindt en zorgen voor heel veel duidelijkheid, structuur en voorspelbaarheid. We hebben de rest van het schooljaar veel plezier. Hij zit goed in z’n vel en heeft het op school prima naar zijn zin.
“We bieden hem uitdagende leerstof
op de gebieden die hij interessant vindt
en zorgen voor heel veel duidelijkheid, structuur en voorspelbaarheid.”
De schooljaren daarna komt hij bij andere leerkrachten terecht die vooral de uitslag van het psychologisch onderzoek ter harte nemen. Dit resulteert op een dag in een schrijnend voorval dat ervoor zorgt dat ik mij voorneem altijd op te komen voor de leerlingen met welke vorm van Autisme dan ook.
Op de gang
Het komt in die tijd regelmatig voor dat hij met zijn rekenboek op de gang moet werken. Hij verstoort dan de les. Heel handig op de gang met al die prikkels van langslopende collega’s en leerlingen… En al het andere ‘gedoe’ dat wel vaker in de schoolgangen voorkomt. Daar zit hij overprikkelt en hard huilend aan rekenwerk waar hij totaal het nut niet van inziet.
Ik bemoei mij nooit met leerlingen die door een collega op de gang zijn gezet of die een time-out krijgen, tenzij mijn hulp wordt ingeroepen. Maar deze keer kan ik het niet negeren en luister ik naar mijn gevoel. Ik loop naar hem toe en probeer hem rustig te krijgen en geef hem een uitdaging om heel snel zijn rijtjes sommen af te krijgen. Dat hij aan het werk gaat doet hij volgens mij omdat ik het hem vraag en niet omdat mijn aanpak zo lekker duidelijk is. Maar, hij is rustig en aan het werk. Gelukkig, want dan kan hij zo weer rustig naar binnen.
Juf Leonie
Terwijl ik doorloop naar mijn lokaal en de deurklink in mijn hand heb hoor ik een hele harde schreeuw. Het doet mij even stilstaan en gelijk daarna hoor ik hem zeggen: “Er is maar 1 juf die mij hier begrijpt: juf Leonie!”. Mijn hart staat even stil. “Wat moeten die schooldagen een ramp voor jou zijn”, denk ik. En daarna neem ik mij voor om deze leerlingen nog beter te gaan begrijpen.
“Er is maar 1 juf die mij hier begrijpt: juf Leonie!”
Een paar jaar later heb ik nog contact met zijn moeder die mij vertelt dat ik het goed heb gezien. Hij is op latere leeftijd gediagnostiseerd met Asperger. Zit op het VSO en heeft het goed naar zijn zin. Hij ontwikkelt zich prima met uiteraard de nodige uitdagingen.
Ongeveer drie jaar later stap ik over als leraar naar het Speciaal BasisOnderwijs. Deze leerling het mij geleerd mijn gevoel te volgen en dat is een ontzettend waardevol cadeau voor mij, waar veel mensen jaren lang voor nodig hebben om daar achter te komen.
Groetjes,
Leonie
Eén van mijn klassen in de afgelopen jaren
★ ★ ★
Na jaren met toewijding les te geven, organiseer ik vanaf de zomer van 2017 vakantieweken voor gezinnen met kinderen die een vorm van autisme hebben.
Tussen 29 juli en 12 augustus 2017 organiseer ik twee High-Five Familieweken voor gezinnen met autistische kinderen in het Proefhotel.
Op deze manier kan ik mijn droom uitproberen en ervaren of er behoefte aan is én gezinnen blij maken met deze nieuwe vorm van vakantie vieren. En ik pak het stap voor stap aan: de week van 22-29 juli organiseer ik voor gezinnen die lekker van de bergen willen genieten, zodat ik me met mijn team ook goed kan voorbereiden voor de twee High-Fvie Familieweken.
Ken jij mensen voor die dit interessant kan zijn? Deel dit bericht gerust!
–
